Klik de kikkerIk heb weer een nieuwe vakantie in mijn agenda staan. Eind november ga ik twee weken naar Costa Rica. Het wordt alweer een fotoreis en de fotografe die tijdens de reis door IJsland onze reisleidster was, gaat ook deze reis leiden. Costa Rica moet prachtig zijn en ik heb er hoge verwachtingen van. Uiteraard denk ik weer stapels foto’s te zullen maken, waar hopelijk weer een aantal mooie plaatjes bij zullen zitten en ik hoop nog meer te leren over fotografie.

De aankondiging van deze nieuwe reis heeft er de afgelopen avond voor gezorgd dat ik mijn moeder wat meer verteld heb over hoe ik nu werkelijk voor sta. Vorig jaar heb ik er bewust voor gekozen om haar niet te vertellen dat ik niet meer beter word, maar de val die zij recent gemaakt heeft, heeft mij doen besluiten om haar volledig op de hoogte te gaan brengen van mijn situatie. Mijn moeder is op een punt in haar leven waarin ze steeds meer zorg nodig heeft en die zorg kan ik haar niet gaan geven. Door haar reactie op mijn aankondiging was daar ineens het goede moment. Ze begreep namelijk niet dat ik, alleen omdat ik dacht het straks misschien niet meer te kunnen, zo vaak op reis ging. Ik vertelde haar dat het niet misschien maar zeker is dat als ik het nu niet doe dat ik het nooit meer zal doen. Zij wilde weten of mijn arts dat ook gezegd had en ik kon dit natuurlijk alleen maar bevestigen. Mijn antwoord kwam hard aan, maar door mijn moeder het hele verhaal te vertellen kan ze zich voorbereiden op wat er komen gaat.
Ik heb dan wel nog steeds niet gezegd dat ik dood ga, maar wel verteld dat het niet meer goed komt met me en ik ben blij dat ik het gedaan heb en dat ik op weg ben om ook bij mijn moeder alles eerlijk en open op tafel te krijgen.