Urgje moest vandaag naar de dierenarts. Twee weken geleden, toen hij voor zijn enting bij de dierenarts was, werd geconstateerd dat er een kies afgebroken was en die moest er uit. Vanaf gisteravond mocht Urgje niks meer eten en dat is iets wat hem niet heel gemakkelijk afgaat. De dag begon dus zonder ontbijt en werd vervolgd met het in het mandje proppen van een hevig tegenstribbelende kat.

Vanmiddag kon hij weer opgehaald worden en ook dat ging niet zonder slag of stoot. De assistente kwam vragen of ik Urgje misschien uit het hok kon halen, want hij was zo boos dat ze hem niet konden benaderen. In eerste instantie werd ik ook niet bepaald vriendelijk ontvangen, maar na wat op hem ingepraat te hebben, lukte het hem uit het hok halen. Een Urgje in de stress zorgde er wel voor dat ik niet helemaal ongeschonden uit de strijd gekomen ben, maar voor mij helaas geen leuk roze verbandje of hippe pleister.

Urgje daarentegen had wel een mooi roze verbandje gekregen en zag er aandoenlijk uit. Ondertussen is hij nog steeds wat onzeker, maar ik verwacht dat hij morgenochtend weer helemaal de oude is. En het fijne is: over twee weken doen we het nog een keer, want dan gaat hij voor controle nog een keertje naar de dierenarts.