Iets meer dan een week geleden zat ik nog in de zon in Costa Rica en nu zit ik op een vierpersoonskamer in Bronovo. Jawel, ik lig in het ziekenhuis en een vriendelijke verpleegkundige heeft mij de afdelingscomputer ter beschikking gesteld.

Eerst maar even uitleggen hoe ik hier zo terecht gekomen ben. Dinsdag had ik een afspraak met de oncoloog. We hebben het uiteraard gehad over mijn probleem met eten en drinken. Daarvoor kreeg ik vanmorgen een zgn. slikfoto waarop duidelijk te zien was dat er een vernauwing onder in mijn slokdarm zit. Of dat nu wel of niet door de kanker veroorzaakt wordt is niet helemaal duidelijk.  De ene keer roept de arts dat er geen tumor te zien is, de andere keer roept diezelfde arts dat het niet uit te sluiten valt dat het door kanker veroorzaakt wordt. Met andere woorden: ze weten het eigenlijk niet en er moet nog verder naar gekeken worden.
Na mijn bezoek aan de oncoloog heb ik ook bloed laten prikken en naar aanleiding daarvan werd ik ’s middags al gebeld dat er een echo van mijn nieren gemaakt moest worden omdat de nierfunctie niet goed was. Die afspraak was voor vrijdag. Mijn eigen arts is nu met vakantie en dus kom ik nu bij zijn collega terecht en die belde mij vanmorgen toen ik nauwelijks  thuis was van mijn bezoek aan Bronovo met de mededeling dat de problemen reden waren om mij op te nemen. Liggend in het ziekenhuis is het makkelijker en sneller om allerlei onderzoeken te doen.  Of ik mij per omgaande bij de spoedeisende hulp wilde melden. En nu zit ik hier op een bed in een kamer met bejaarden die om half negen al gingen slapen, maar wel met een computer met internet.

Morgen gaan ze dus een echo maken van mijn nieren en er ook een drain in plaatsen. Daarnaast gaan ze naar mijn slokdarm en maag kijken. En ondertussen krijg ik het broodnodige vocht via een infuus binnen.

Het plan was eerst vakantie en dan chemo, maar na uitvoering van deel 1 (vakantie) gaat het met deel 2 niet helemaal zoals gepland. Nu is dat in mijn geval natuurlijk niet zo heel vreemd: plannen lopen bij mij nog al eens anders dan gepland en we stappen gewoon over op plan B. Daarbij, het belangrijkste heb ik al binnen: Costa Rica. Nu ik hier zit ben ik alleen maar nog blijer dat ik gegaan ben.
Goed, ik zal de oudjes hun rust gunnen en ook in mijn bed gaan liggen. Nog even lezen over Namibië en dan morgen maar zien wat de dag gaat brengen.
Als er meer aardige verpleegkundigen zijn dan kan ik deze computer vast nog wel een keer gebruiken. Ik hou jullie op de hoogte.