Waar blijft het verslag van kuur 4? Ik ben er even een weekje tussenuit geweest en van zo’n weekje weg moet ik altijd weer een aantal dagen bijslapen. Het is mij namelijk weer gelukt om een bed te bemachtigen in mijn favoriete ziekenhuis. Ik heb er deze keer wel alle registers voor open moeten trekken, maar dan heb je ook wat: een eenpersoonskamer, bezorgde artsen aan je bed, het gesprek van de dag in het ziekenhuis.

Vrijdag 20 april was de dag van kuur 4 en de eerste keer dat de port-a-cath gebruikt zou worden. Zowel ik als de verpleegkundige waren erg blij met het feit dat het nu nog maar een prikje zou worden. Geen eindeloos gezoek meer naar nog een adertje waar een infuusnaaldje in kon. Nee, dat was allemaal verleden tijd want ik heb een port-a-cath. Maar bij het eerste prikje kwam er geen bloed terug maar lucht. De verpleegkundige twijfelde en besloot een nieuw naaldje te proberen. Deze gaf echter hetzelfde resultaat en dus nam ze contact op met de radioloog voor een controlefoto. Na even te hebben gewacht werd ik naar de radiologie gebracht en de radioloog pakte een spuitje een kreeg bloed terug. Vervolgens heeft hij de port-a-cath aan alle kanten bekeken en hij gaf het groene licht. De chemo werd gestart en er leek aanvankelijk geen vuiltje aan de lucht. Ik heb gezellig gekletst met mijn buurvrouw die ook in Mongolië geweest was en als haar behandeling klaar was in juni naar Alaska ging om de beren te zien. Pas toen de laatste stof (mijn chemokuur bestaat uit 3 verschillende stoffen) er bijna in zat begon het. Ik kreeg het benauwd en pijn aan mijn rechterkant. Er werd een foto gemaakt en de arts kwam terug met de mededeling dat ik een klaplong had en dat er chemo in mijn rechterlong zat. Er moest ook weer bloed geprikt worden. Vier pogingen in mijn arm mislukte en er kwam een verpleegkundige van de intensive care in mijn lies prikken. Geen geprik meer, was de belofte. Vervolgens werd er een scan met wat contrastvloeistof gemaakt en de longarts werd er bij geroepen. Het was bijna niet te zien, maar de port-a-cath zat niet goed!
Die chemo moest natuurlijk zo snel mogelijk weg daar. Ik werd naar een andere kamer gebracht in afwachting van het plaatsen van een infuus. Dat zou een lange lijn in de lies worden die door de arts van de intensive care geplaatst zou gaan worden. Na het plaatsen van het infuus heeft de longarts een drain in mijn rechterlong geplaatst en er meteen al zoveel mogelijk vocht uitgehaald. Er was ondertussen ook een soort antigif besteld dat er voor moest zorgen dat de schade aan mijn long beperkt zou blijven. Nu is dit geen dagelijkse kost en dus was dat niet op voorraad bij de ziekenhuisapotheek. Nu moest dat antigif ook nog binnen een bepaald aantal uren gestart worden en dat hebben ze net gehaald. Zaterdagnacht werd ik gespoeld. Dan werd er eerst weer 500 ml zoutoplossing mijn long ingespoten, met als resultaat dat ik weer benauwder werd en meer pijn kreeg. Dat moest twee uur blijven zitten en na twee uur kwam de verpleegkundige het kraantje van de drain weer open zetten zodat het vocht er weer uit kon lopen. De pijn werd bestreden met morfine en dat hielp gelukkig wel. Door de morfine kon ik gelukkig tussendoor wel wat slapen want ik was kapot van deze dag. En niet alleen kapot maar ook heel erg geschokken. Dit was echt erg.

Ik lag aan de andere kant van de gang en dus werd ik zaterdag verhuisd naar een andere kamer, een eenpersoonskamer. Zaterdag- en zondagavond kreeg ik nog een dosis van het antigif en ik heb ook nog drie zakken bloed gehad. Het vocht verdween uit mijn long, maar daarvoor in de plaats is nu lucht gekomen. Ik heb dus nog steeds een klaplong, maar die lucht wordt – als het goed is – door mijn lichaam opgenomen en dat moet vanzelf goed gaan komen. Komende donderdag heb ik een afspraak bij de longarts en moet ik daarvoor eerst een longfoto laten maken om te zien of er inderdaad wat gebeurd. Ik merk nog wel dat ik minder lucht heb, maar het doet geen pijn meer. Ik hoop dat de schade beperkt zal zijn.
Die port-a-cath moet natuurlijk ook nog verwijderd worden en sommige artsen riepen dat er dan meteen een nieuwe geplaatst kan worden. Ik ben op dit moment een beetje huiverig en ik ga daar nog even over nadenken. Ik weet wel dat de kans dat dit nog een keer gebeurd heel klein is, maar toch.

Paul van Plan-van Buuren waarschuwde mij 4 weken geleden nog dat het hebben van een plan niet slim was voor een lid van de familie Van Plan. Hij had helemaal gelijk. Het plan van de port-a-cath is volledig misgelopen. Goed misgelopen. Ik maak danook nooit meer een plan.