Zonsondergang

Mijn verblijf in Utrecht is ook al weer voorbij. Het was gezellig bij mijn vriendin en haar man en ik heb er – zoals altijd – van genoten. Ik heb een aantal boswandelingen gemaakt waarbij ik onderweg vooral veel vogels gehoord heb, maar ook gezien en veel foto’s gemaakt. Vooral tijdens het wandelen tegen zonsondergang was het erg mooi in het bos. Verder heb ik lekker in de tuin zitten lezen en hebben we wat uitstapjes gemaakt. Ik had er natuurlijk ook geweldig mooi weer bij wat het vakantiegevoel compleet maakte.

Brood Zonder Naam

Op een van onze uitjes kwamen we in Amerongen terecht. Ik was er nog niet eerder geweest en mijn vriendin en ik begonnen ons bezoek aan Amerongen met appeltaart, ijs, vanillesaus en slagroom (als je het doet, moet je het goed doen) op een zonnig terras. Daarna hebben we een wandeling door het oude deel van de stad gemaakt. Het was erg leuk.
Bij de plaatselijke bakker is vervolgens brood ingekocht. Brood Zonder Naam voor mijn vriendin en brood met vijgen en gorgonzola voor mij wat super smaakte met een grote bak salade erbij.

Zondag hebben ze mij naar het station gebracht. Onderweg hadden we even oponthoud doordat de Ronde van Midden Nederland voorbij kwam. In de trein naar Utrecht haalde ik de enorme sliert wielrenners weer in. Door onderhoud aan het spoor moest ik omrijden via Leiden, maar ondanks dat verliep de reis voorspoedig en viel de extra reistijd uiteindelijk wel mee.

Het was zondag natuurlijk ook nog moederdag dus ik ben na thuiskomst vrij snel weer doorgegaan naar moeders. Een tijdje terug hebben we een aantal foto’s gemaakt van mijn moeder, broer, schoonzus, nichtje en ik in verschillende samenstellingen en deze foto’s heb ik laten vergroten voor mijn moeder. Komende zaterdag gaan we er een mooie lijst bij kopen en dan kan ze elke keer een andere foto ophangen of neerzetten.

Vanmorgen is mijn haar weer geknipt en geverfd. Voor de gelegenheid heb ik een natuurlijke kapper gevonden die met niet-chemische middelen verft, want na de chemotherapie is mijn haar en hoofdhuid niet in de beste conditie. Wat ik niet wilde was dat ik eerst week in week uit met de ijsmuts op mijn hoofd heb zitten bibberen van de kou om mijn haar te behouden en het vervolgens nu ga verpesten met verven. De kapster heeft het keurig geknipt en qua kleur is het nu een soort lichtbruin. De kleur moet nog wat bijtrekken en met een dag of twee zou ik pas kunnen zien hoe de kleur er echt uitziet. Ik ben er al heel tevreden over, maar ben wel benieuwd naar hoe het bij gaat trekken.

Ik sta nog steeds volledig achter mijn beslissing om niet meteen een nieuwe chemotherapie te starten na de vakantie in Marokko. Ik voel me goed en ook mijn wimpers en wenkbrauwen zijn weer aan het groeien, waar ik erg blij mee ben. Door de chemo-pauze is het ziek zijn de afgelopen tijd een beetje langs mij heen gegaan, maar vandaag vond ik een envelop van het Westeinde Ziekenhuis op de mat met daarin een afspraak voor een MRI van mijn hoofd.  Ja, ik heb ook nog een tumor in mijn hoofd gehad en het is dus weer tijd voor een controle. Het was heerlijk om zo weinig te denken aan de kanker en alles wat daarmee te maken heeft en gewoon mijn leven te leven alsof er niets aan de hand is. Om alles wat met de kanker te maken heeft even te negeren. Even niet ziek zijn. Even niet bang zijn voor wat er nog komen gaat. Even niet dood gaan. Even weer gewoon Erna zijn en niet Erna met uitgezaaide borstkanker, maar de oproep voor de MRI bracht het ziek zijn weer helemaal terug.