Met fantastische herinneringen, 2194 foto’s (het was tenslotte een fotoreis), nieuwe energie en heel veel zin om weer op reis te gaan, ben ik teruggekomen uit IJsland. Het is er ruig, wijds en leeg. De lavavelden, geisers en gletsjers zijn prachtig en als je graag vis, lam en chocola gevuld met drop eet, dan moet je zeker naar IJsland gaan. Ik heb zoveel gezien en meegemaakt dat ik nauwelijks weet waar ik moet beginnen met mijn verslagje.

Eerst de vogels dan maar. De papegaaiduikers waren geweldig. We konden verbazingwekkend dichtbij komen en er zijn uiteraard heel veel foto’s van gemaakt. We zijn aangevallen door grote jagers die hun nest verdedigde en ik heb gezien hoe een grote jager achter een stern aan ging om z’n net gevangen visje af te pikken. Ik heb foto’s van een meeuw die een eitje gejat had en lekker stond op te eten. Er waren veel zeevogels en weidevogels en ze waren allen druk met de zorg voor het nageslacht. Het was geweldig om te zien en niet te vergeten te horen.

De landschappen zijn adembenemend mooi. De zwarte stranden heel bijzonder, maar ook de bergen, gletsjers en watervallen zijn prachtig. Dat het 24 uur licht blijft in deze periode was ook heel bijzonder om mee te maken.
Walvissen hebben we wel gespot, maar jammer genoeg niet van die grote jongens en foto’s maken was erg lastig.
Paardrijden is tot mijn grote verdriet niet gelukt, maar we hebben uiteraard wel paardjes gezien onderweg. Het was teleurstellend want paardrijden stond hoog op mijn verlanglijstje en het was mijn enige kans om paard te rijden op een IJslander in IJsland. Maar ondanks dat was het een geweldige reis in een fantastisch land met een leuke groep mensen en waar ik intens van genoten heb. Over fotografie heb ik ook deze reis weer veel geleerd en ik hoop deze nieuw opgedane kennis nog veel te kunnen gaan gebruiken.

Zaterdag op het vliegveld kwamen de tranen. IJsland zou een plek zijn waar ik graag nog eens heen zou gaan, maar ik weet dat ik niet de tijd heb omdat ik ook nog andere plekken wil bezoeken. De hele vakantie heb ik alles lekker van me af kunnen zetten, maar op het vliegveld kwam de realisatie dat IJsland bezoeken ook weer van het to-do-lijstje afgevinkt kan worden en ook dit geeft weer gemengde gevoelens. Ik ben een gelukkig mens dat ik dit allemaal nog mee mag maken, maar bij elk vinkje komt het einde van mijn leven weer een stapje dichterbij en dat maakt me verdrietig. Ondanks het verdriet ga ik beginnen aan de voorbereiding van het volgende item op mijn lijstje, de Galapagos eilanden en als ik daar ook weer een vinkje bij kan zetten zal ik weer huilen, maar ook weer blij zijn en zo blijft de boel in evenwicht.