hard aan het werk met opdracht 1

Gevonden op Twitter: poëtisch schilderen en passiepraten. Poëtisch schilderen en passiepraten? Er werd driftig heen en weer gemaild. Wat was het? Konden wij dat ook? Zouden wij ons daar beter van gaan voelen? We raakte geïnspireerd en hebben direct een avondje passiepraten georganiseerd (m.a.w. het was weer tijd voor een avond serieus keten met z’n drieën). Wat zou onze passie zijn? Passies als eten, drinken en vakantie waren voorspelbaar, maar al passiepratend kwam heel verrassend onze fascinatie voor de prostaat naar voren. Hoe ervaren wij het leven zonder prostaat? Hoe zou het zijn om een prostaat te hebben? Hoe ziet een prostaat er eigenlijk uit? En zo kwamen we op de eerste opdracht in het poëtisch schilderen. Er werd hard gewerkt en de resultaten mochten er zijn. Drie prachtige poëtische uitingen van hoe ieder van ons de prostaat zag.

Zo ziet-ie er dus echt uit

Maar hoe ziet zo’n ding er nou echt uit? Tedje trok de medische encyclopedie uit de kast. Tedje was met haar medische achtergrond duidelijk in het voordeel. Haar prostaat leek het meest op het plaatje in de encyclopedie, maar was haar schilderwerkje ook het meest poëtisch?
Naast deze creatieve uiting van de poëzie van de prostaat, kwam uit deze sessie nog iets voort. Wij vinden dat de prostaat ook een eigen maand verdiend en daarnaast een eigen organisatie die zich inzet voor zijn belangen. Augustus is hierbij uitgeroepen tot prostaatmaand en de nieuw op te richten stichting zal Green Ribbon gaan heten. Green Ribbon gaat net als zijn roze tegenhanger zijn activiteiten financieren uit de verkoop van allerhande groene hebbedingetjes.

Een bijzonder tuinmoment

De volgende opdracht in het poëtisch schilderen betrof het onderwerp tuinmomenten. Ook hier werd weer met volle inzet aan gewerkt. Deze opdracht was op zichzelf ook weer een tuinmoment en dat maakte het extra bijzonder.

Bewijs geleverd: van poëtisch schilderen en passiepraten word je blij!

Na al dit harde werken moest er eerst gegeten worden. Na de maaltijd, waarbij Tedje zichzelf weer overtroffen had, volgde de groepsfoto als herinnering voor de deelnemers.