Erna van Galen

Het is niet te geloven, maar het is nog niet eens middernacht en de rugzak zit vol en dicht. Morgenochtend alleen nog de tandenborstel en tandpasta erin stoppen en dan is het klaar! Het lijkt beter dan vorige keren, maar het was weer een dag vol stress en haasten. Die dag begon vanmorgen met inchecken via internet. De stoel bij het raam heb ik weten te bemachtigen en dat maakte het vroege opstaan helemaal goed.  Tedje komt mij morgenochtend om half 7 ophalen en dan reizen we samen tot Leiden, waar zij de premies gaat verdienen en ik reis dan verder naar Schiphol waar ik ga beginnen de premies op te maken. En zo is alles weer mooi in evenwicht.
Nu nog even het geheugenkaartje van de camera leegmaken, dan kan die ook ingepakt worden. Heb natuurlijk veel te weinig geoefend met het ding, maar ik heb gelukkig nog 14 dagen voordat we bij de gorilla’s zijn, maar het wordt dus een on-the-job-training.

Op speciaal verzoek staat het RSS-icoontje weer in de rechterkolom. Maak er gebruik van, zou ik zo zeggen.
Vanmorgen de laatste prik gehaald. Na de afgelopen weken 9x geprikt te zijn zouden zowel de apen als ik veilig moeten zijn!
Vandaag was ook de laatste werkdag voor mijn vakantie en deze dag heb ik met gemengde gevoelens beleefd. Aan de ene kant kijk ik ontzettend uit naar mijn reis naar Oeganda en alles wat ik daar ga zien en beleven, maar wat daar achteraan komt is iets waar ik totaal niet naar uitkijk. Daarnaast voelde het ook als een afscheid. Afscheid van een stuk van mijn leven waarvan ik weet dat het in deze vorm niet meer terug gaat komen. Het was ook wat vreemd om mijn collega succes te wensen met het werk dat ze gaat overnemen van mij. Niet omdat ik haar graag zou zien mislukken. In tegendeel, ik wens haar echt heel veel succes en hoop dat ze het werk over een aantal maanden nog net zo leuk vindt als nu, maar ik had het zo heel graag zelf nog heel lang gedaan.

Voor die ene trouwe lezer die ik al heb, doe ik ook nog een berichtje. Vanavond gespeeld met de fotogallerij en nu ook nog de eerste link op mijn website (en ik ga er van uit dat je er ook op gaat klikken mevrouw B.!). 
Er was nog meer goed nieuws vandaag: mijn jurkje heeft vanmorgen de Tedje’s seal of approval gekregen. Het uitproberen van de camera komt morgenmiddag in een nieuwe fase: ik ga op kantoor het nieuwe bestuurslid op de foto zetten voor de Wie is wie op NotarisNet en dat ga ik dus doen met de nieuwe camera. Niet dat ik beweer dat deze mevrouw op een aap lijkt, maar ik kan het maken van portretten op haar oefenen zodat ik straks ook mooie portretjes van de gorilla’s kan maken.

De voorbereidingen voor de vakantie vorderen maar het gaat wel traag.  Vandaag wel een heel belangrijk item gescoord: het jurkje! Zaterdag heb ik ook al het net zo belangrijke petje gekocht dus tijdens het eten zit ik er netjes bij en een zonnesteek zou ook niet meer tot de mogelijkheden moeten behoren. Dat alles moet het gemis aan een behoorlijke broek en shirtjes goed gaan maken, vrees ik. Ik vrees ook dat vanaf komende zondag de paniek zal toeslaan. Ik zie mijzelf maandag tot halverwege de nacht bezig met inpakken en een dag later – in Oeganda dus – tot de conclusie komen dat ik iets belangrijks vergeten ben. Maar ach, zo gaat het iedere vakantie dus waarom zou deze anders zijn en nu ik er zo over nadenk, is het eigenlijk wel heel prettig dat deze vakantie niet anders is dan de andere. Nu mijn leven op z’n kop gezet is, voelt alles wat “gewoon” gaat eigenlijk heel prettig.

Vanavond weer even zitten spelen met de website. Ik zou hier zomaar verslaafd aan kunnen raken en als een echte junk iedere avond achter de laptop gaan zitten bloggen maar vooral spelen.
Heb ook de eerste foto’s van mijn nieuwe camera naar de laptop overgezet en ik was aangenaam verrast over de resultaten. Foto’s van de neus en het oog van Urgje die ik met behulp van het macrofilter gemaakt heb, heb ik bij zijn pagina gevoegd. Nu maar hopen dat Urgje genoegen blijft nemen met een simpele pagina en niet zijn eigen website gaat eisen.

Welkom op mijn website.

Mijn eerste bijdrage en ik begin met de mededeling dat ik de cursus Creatief Webloggen nog ga volgen, dus blijf lezen want het wordt in de tijd alleen maar beter.

De voorbereidingen voor de vakantie zijn in volle gang. Gisteravond laat heb ik het vaccinatie-formulier voor mijn bezoek aan Ngamba Island, waar het opvangcentrum voor chimpansees gevestigd is, naar de reisorganisatie gemaild zodat zij het alvast door kunnen sturen. Nog een laatste inenting en dan zouden de apen veilig moeten zijn.
Van de boekenbon die ik van mijn collega’s van het Cursusbureau gekregen heb, heb ik een reisgids over Oeganda gekocht en lees ik over de plaatsen die ik straks ga bezoeken.
Met mijn nieuwe camera moet nog flink geoefend worden om te voorkomen dat ik straks bij de gorilla’s sta en niet eens weet hoe het ding aan moet.
Ik heb dus heel veel voorpret voor de vakantie en kijk er naar uit om weg te gaan. Maar ik heb er ook een dubbel gevoel bij want als de vakantie daar is, komt de chemo ook erg dichtbij en daarmee ook het ziek zijn. Tijdens de chemo zal het moeilijk zijn om te negeren wat er aan de hand is en wat er met me gaat gebeuren.